De bus krijgt een goede service beurt voor de meeting in Hannover.

1992. Te koop in Noord-Holland.

Na een “werkzaam” leven en 4500 km op de teller stond deze gave bus in 1992 te koop in Noord-Holland bij een garagebedrijf.

Het echtpaar van Leeuwen uit Alkmaar kocht dit mooie voertuig.

In de zomervakantie reden we via de ferry Hoek van Holland – Harwich naar Engeland. Van 4 t/m 7 juli bezochten we het British Vanfest nabij Malvern.Tijdens deze grootse jaarlijkse meeting zagen we de rode Nederlandse brandweerbus voor het eerst. Het interieur bestond toen uit een Spartaans kampeerinterieur. De brandweerbus mocht daar staan te pronken in de hal met Special displays. Op dat moment stond de teller op 10.500 km.

1997.                Engeland BVF in de Malvern Hills.

Het Vanfest is ’s werelds grootste evenement voor eigenaars en liefhebbers van de VW-Type 2 transporter bestelwagens.

2001.                    Te koop / Verkocht.

In oktober ontving ik een telefoontje van Han van Leeuwen uit  Alkmaar. Als clubleden van VW busclub zocht hij een goed tehuis voor de rode T1 brandweerbus uit 1959. Of ik een serieuze koper voor hun bus kon vinden. In mijn vriendenkring was een aspirant eigenaar dan ook spoedig gevonden. Job en Hennie hadden na mijn lyrische beschrijving van deze mooie bus dan ook een onrustige nacht gehad. En zelfs samen dezelfde droom. En wel om op 24 november, de intocht van de Goed Heilige man in een nostalgische brandweerbus te kunnen verwezenlijken. Dezelfde maand werd op een zondag een afspraak gemaakt om de bus te bekijken in Alkmaar. De rode bus stond reeds gewassen en voorzien van zwaailicht en schijnwerper ons buiten op te wachten onder de carport.

De koop voor een mooie prijs was dan ook snel beklonken. De APK en verzekering waren in orde en na het tekenen van een koopcontract mocht de rode meteen van Noord-Holland mee naar het Limburgse Roermond. Want stel dat Han van Leeuwen spijt zou krijgen van de verkoop. Het afscheid viel tenslotte wel zwaar voor de oude eigenaren.

Bij de tussenstop in Castricum, mocht ik ook nog even rondtoeren in de nieuw verworven aanwinst en genieten van de sound van de pittige 1200 cc motor. Wat een bekijks heb je op straat met zo’n rode T1.

2002.

 Na het verwijderen van de kampeermeubeltjes kreeg de bus in het voorjaar een Zieglerpomp in zijn interieur. Deze werd gekocht van een boer in Maasbree. Deze gebruikte hem voor beregening van zijn land. De pomp werd aangedreven door een 1200 cc VW boxermotor. De magneetontsteking werd voor het gemak vervangen door een modernere 6 Volt versie.

De motor met pomp stond met zijn slede gewoon op de houten vloerplaat. Op deze plaat zit een mooi rood noppenzeiltje geplakt.

Zodra de pomp in werking is word door de uitlaat de vloer zo heet, dat het zeil week word en gaat blazen. Normaal hoort de slede op twee geleiders te staan en daarop tijdens het rijden geborgd.

10 juli, Roermond.

De bus kreeg ook nog een aanhanger met een Ziegler pomp en 1600cc motor. Met beide pompen kunnen nu een aardig brandje worden geblust. Aan de perszijde kunnen per pomp maximaal 6 stuks 2-duims slangen met straalpijpen worden aangesloten.

Voorzien met beide pompen een heeft de bus een fors totaal gewicht, waarbij op de snelweg nu niet bepaald een acceptabele snelheid kan worden behaald om mee te komen in het huidige verkeer. Een prettige bijkomstigheid van de aanhanger met pomp is dat dit voertuig goed voldoet op meetings als Limburgse stammtisch.

De naam Stammtisch zegt het in principe al. Gezellig wat drinken, eten en kletsen.

De stoere Nagelbus in het avondlicht.

Terwijl wij op de camping in Herkenbosch kampeerden, kwam Job na zijn werk nog even langs voor een fotosessie. De Ziegler pomp achter de bus en de Kronenburg pomp in de bus.

Het vullen van de zuigbuis met de emmer.

De benzine was weer snel op en dus einde oefening.

Onder de leiding van Jielis leerden we de slangen professioneel oprollen.

Doordat ook aan de pompzijde diverse pakkingen lek waren spoot het water in het interieur van de bus, waarbij onder de houten bodemplaat nogal wat water kwam. Uiteindelijk niet zo best voor een gave T1 bus.

Alles drogen op de camping.

De motorzijde van de Kronenburg pomp.

In de sneeuw werden diverse leuke plaatjes geschoten.

Dit jaar hadden we ingeschreven voor de 1-1-2 display. Een stand zou worden ingericht met een verzameling calamiteiten-voertuigen bij elkaar. Bestaande uit een politiekever uit het politiemuseum, een brandweerkever, de T1 brandweerbus met motorspuitaanhanger van de Stichting Historisch Brandweermateriaal, de T1 manschappenwagen van de groep Rosmalen en uiteraard de Nagel brandweer uit Roermond. En als laatste de gele T2 brandweerbus van TNO uit Rijswijk.

Zaterdag 3 januari.

In de morgen gingen we op weg naar Roermond. Aldaar alle benodigde materialen ingepakt voor de aankleding van de stand. Op mijn brandweerpak werden nog snel wat strepen op de epauletten geschoven. Dat zag er beter uit nu ik gepromoveerd was als brandwacht 1^ste klas.

Omstreeks 17.00 uur gingen we in colonne richting Autotron om het materieel te gaan opstellen voor de Zondag. We overnachten die nacht weer in Roermond in ons eigen Westfalia campertje.  

Zondag  4 januari.

In de middag werd het gezellig druk met  bezoekers. Uiteraard gingen we ook zelf een kijkje nemen op de fantastische stand van onze club. Großglöckner gevoelens kwamen weer boven. Omstreeks 16.00 uur vond de prijsuitreiking plaats. Wij mochten de 2^de prijs in ontvangst nemen. De LVCN kreeg de 1^ste prijs. Mark Andeweg droeg de beker aan de pas  gestorven Herman Brooymans op.

Toeval! De km-stand stond op (2)5522. Kenteken DE-55-22.

Omstreeks 8.00 uur gingen we weer op pad naar Rosmalen. Het was rustig op de snelweg. Rondom Eindhoven was het spekglad. Met een gangetje van 50 km/uur ging het richting Den Bosch. Ruim op tijd waren we op onze display in de Autotronhal.

Als brandwacht 1^ste klas mocht ik zelfstandig de T1 brandweerbus weer terugrijden naar zijn stal in Roermond. Met een gangetje van omstreeks 80 km/uur sukkelden we in het donker over de snelweg. Een spartaanse tocht in het donker met 6 volt koplampen als gloeiende spijkers. De witte strepen waren de enige indicatie om op de juiste weghelft te blijven. De voorbij razende auto’s spetterden pekel op het voorruitje. Enkele parkeerplaatsen nodigden dan ook uit voor een stop om de ruit even te wassen met water. In het interieur was het heerlijk warm dankzij de plastic afdichting achter de voorbank.

Een leuke ervaring een 1959er busje te mogen rijden onder deze barre omstandigheden.

Maandagmorgen. Alvorens we weer naar Castricum vertrokken gaf ik de brandweerbus nog even een wasbeurtje om alle pekelresten te verwijderen. Voldaan konden we terugkijken naar een mooi weekend.

Brandweerhond Beau.

Brandweerman Ramses.